هدف یعقوب در این دستور

در این که یعقوب (علیه السلام ) به چه منظورى این دستور را به فرزندانش ‍ داد، اختلاف است و عده اى گفتند یعقوب از چشم زخمى مردم نسبت به آنان ترسید. زیرا وقتى یازده پسر یعقوب که همگى رشید و نیرومند بوده و از نظر جمال و اندام و زیبایى ممتاز بودند، پیش رویش صف کشیدند، آن حضرت ترسید که اگر اینها به همین شکل و اجتماع وارد مصر شوند، توجه مردم را جلب کرده و چشم ها متوجه آنان شوند و مورد اصابت چشم زخم قرار گیرند و از این رو دستور داد از دروازه هاى مختلف و به صورت پراکنده وارد مصر شوند.
به دنبال این گفتار، براى اثبات این مطلب نیز که چشم زخمى حقیقت دارد و چشم مردم در زوال نعمت ها موثر است ، سخنانى گفته شده و حدیث هاى نیز از رسول خدا (صلى الله علیه وآله ) نقل کرده اند و از نظر علمى هم موضوع را مورد بحث قرار داده اند که نقل آنها ما را از مسیر خود منحرف مى سازد. ⁽¹⁰⁴⁾
برخى گفته اند یعقوب ترسید اگر اینها به صورت اجتماع وارد شوند، توجه ماموران دولتى را به خود جلب کرده و مورد سؤ ظن آنان قرار گیرند و احیانان براى تحقیق حال ایشان آنها را به زندان افکنده و گرفتار شوند. ⁽¹⁰⁵⁾
خداى تعالى به دنبال این دستور یعقوب فرموده است : و چنان نبود که این دستور یعقوب کارى در برابر خدا و تقدیر الهى براى ایشان انجام دهد، جز آن که خواسته اى در دل یعقوب بود که آن را برآورده و به راستى او داراى علیم بود که ما بدو آموخته بودیم ، ولى بیشتر مردم نمى دانند ⁽¹⁰⁶⁾
شاید با توجه به سیاق و ذیل آیه ، منظور خداى تعالى این است که آن چه یعقوب به فرزندان خود گفت ، روى علمى بود که ما به وى آموخته بودیم و یعقوب نمى توانست جلوى قضاى ما را بگیرد، ولى چون به ما توکل کرد و با این برنامه و دستور مى خواست تا آنها را از گزند حوادث حفظ کند، ما نیز خواسته اش را عملى کردیم و حاجتش را برآوردیم ، و پسران از گزند یا چشم زخم مردم حفظ کردیم .
به هر صورت یازده یعقوب حرکت کردند و بر طبق دستور پدر، هنگام ورود به مصر پراکنده شده و از دروازه هاى مختلف وارد شهر شدند و پس از این که بارهاى خود را فرو آورده و به مرکب ها و سر و وضع خود رسیدگى کردند، مشتاقانه به سمت خانه عزیز مصر به راه افتادند.
طبیعى است یوسف عزیز بدون آن که به نزدیکان خود اظهار کند، هر صبح و شام انتظار ورود برادرانش به خصوص برادر پدر و مادریش بنیامین را مى کشید و چشم راه بود تا دربانان مخصوص ورودشان را به اطلاع او برسانند.
در چنین وضعى دربانان بدون اطلاع از هویت مردانى که بر در خانه عزیز مصر آمده اند و ورود یازده مرد رشید، زیبا، و نیرومند را به مصر خبر داده و و درخواست اجازه ورود آنان را به عرض رساندند.
عزیز مصر در کمال متانت و وقار به آنان اجازه ورود داد و سپس به خدمت کاران دستور داد از آنها به گرمى پذیرایى کنند.